درمان پیرچشمی با لنزهای ترکیبی

خوبی از عهده انجام این کار برآید و در نتیجه دید نزدیک فرد مختل خواهد شد. حتما شما هم در اطراف خود یا در میان اقوام، دوستان، خانواده یا آشنایان افرادی را می شناسید که برای خواندن چند سطر از روزنامه یا کتاب مجبورند نوشته ای را که قصد خواندن آن را دارند، چندین بار پیش روی خود به جلو و عقب ببرند تا در جایی در این فاصله موفق شوند متن موردنظرشان را به وضوح ببینند و آن را بخوانند. اگرچه می توان با استفاده از عینک مطالعه این مشکل را به آسانی برطرف کرد.
پیرچشمی پدیده ای است که از حدود ۴۰ سالگی به بعد همه افراد مجبور خواهند شد دیر یا زود با مشکلات و عواقب آن دست و پنجه نرم کنند. آن دسته از افرادی که به نزدیک بینی مبتلا هستند، قدری دیرتر و افرادی که دوربین هستند، زودتر به این وضعیت مبتلا خواهند شد و این در حالی است که بیمارانی که تحت عمل آب مروارید قرار می گیرند نیز پس از انجام عمل جراحی برای درمان آب مروارید کاملا پیرچشم خواهند شد.
عدسی چشم بخشی از چشم است که شفاف و قابل انعطاف بوده و فاقد رگ های خونی است. عدسی پشت مردمک چشم قرار گرفته و مسوولیت تطابق و متمرکز کردن نور روی شبکیه را به عهده دارد. هنگام مطالعه، عدسی با تغییر میزان انحنای خود، این امکان را به ما می دهد که بتوانیم اجسام نزدیک را به وضوح و بدون این که با مشکلی مواجه شویم، ببینیم، اما پس از ۴۰ تا ۴۵ سالگی توانایی عدسی برای تغییر انحنا به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و در نتیجه فرد به پیرچشمی مبتلا می شود.
به عبارت دیگر، با افزایش سن حالت ارتجاعی عدسی کاهش یافته و در نتیجه قدرت تطابق آن نیز کمتر خواهد شد. در چنین شرایطی، فرد اجسامی را که در فاصله ای نزدیک نسبت به چشم ها قرار دارند، واضح نمی بیند. اگرچه علت اصلی پیرچشمی موضوعی است که هنوز دلایل قابل قبولی برای آن ارائه نشده و اختلاف نظرهای بسیاری درباره آن وجود دارد، اما نتایج به دست آمده از مطالعات انجام شده حاکی است سخت تر شدن عدسی چشم و در نتیجه کاهش انعطاف پذیری آن در نتیجه افزایش سن، مهم ترین علت ابتلا به پیرچشمی است. بسیاری از محققان نیز بر این باورند که پیرچشمی ناشی از ضعیف شدن عضلات مژگانی است که نیروی لازم برای تغییرشکل و انحنای عدسی را انتقال می دهد. کاهش بینایی نزدیک از مهم ترین علائم و نشانه های ابتلا به پیرچشمی است. افراد مبتلا به پیرچشمی برای دیدن اجسام نزدیک، سر خود را عقب تر می برند یا این که آن شیء را دورتر از چشم خود نگاه می دارند. در مکان هایی که روشنایی کافی نباشد یا هنگام عصر که هوا کمی تاریک تر می شود و در نتیجه مردمک چشم در واکنش به کاهش شدت نور بازتر می شود و این افراد با مشکلات بیشتری در دیدن اجسام نزدیک مواجه می شوند. تلاش برای افزایش وضوح دید به ایجاد علائمی مانند خستگی چشم، سردرد، سوزش چشم و چشم درد منجر خواهد شد.
براساس آنچه گفته شد، می توان به این نتیجه رسید که در بیماری پیرچشمی، انعطاف پذیری عدسی های چشم به میزان قابل توجهی کاهش می یابد و عدسی ها سفت می شوند. همچنین ماهیچه هایی که عدسی چشم را کنترل می کنند، ضعیف می شوند و در نتیجه توانایی کافی برای خم کردن عدسی ها به منظور تمرکز نور روی شبکیه را نخواهند داشت و به همین علت در چنین شرایطی، چشم برای تمرکز روی اشیا با مشکل مواجه خواهد شد. براساس تحقیقات انجام شده، شروع پیرچشمی به عوامل متعددی مانند نژاد، تغذیه، عوامل فیزیولوژیک فرد و همچنین شرایط آب و هوایی بستگی دارد. برای مثال در کشورهای اروپایی افراد معمولا در فاصله سنی ۴۵ تا ۵۰ سالگی به پیرچشمی مبتلا می شوند و این در حالی است که سن ابتلا به پیرچشمی در کشورهایی مانند هند و عربستان از حدود ۴۰ سالگی است.
نکته: بیمار بلافاصله پس از قرار گرفتن این لنزها ی ترکیبی درداخل کپسول عدسی چشم می تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرد
در کشور ما نیز معمولا سن متوسط ابتلا به پیرچشمی در اغلب نقاط کشور ۳۷ سالگی است. باید توجه داشت که مصرف میوه ها و بخصوص مرکبات و همچنین سبزیجات ازجمله عواملی است که می تواند نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بروز پیرچشمی در سنین پایین تر داشته باشد. البته عارضه دوربینی ازجمله عواملی است که موجب خواهد شد سن ابتلا به پیرچشمی کاهش یابد، از این رو گفته می شود که افراد دوربین در مقایسه با افراد نزدیک بین زودتر به پیرچشمی مبتلا می شوند. علاوه بر این داروهایی مانند آنتی هیستامین ها و همچنین داروهای ضدافسردگی موجب کاهش انعطاف پذیری عدسی چشم و در نتیجه تسریع بروز پیرچشمی در افراد خواهند شد. شاید بتوان گفت که پیرچشمی از شایع ترین بیماری ها در جوامع انسانی است، چراکه بالاخره همه افراد پس از عبور از دهه چهارم زندگی خود بناچار درجاتی از مشکلات بینایی را تجربه خواهند کرد.
به گفته دکتر حیدر سیاتیری، فوق تخصص قرنیه و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران که برای نخستین بار از روش جدیدی در درمان بیماران مبتلا به پیرچشمی استفاده کرده است، بهبود پیرچشمی با استفاده از عمل جراحی یکی از متداول ترین شیوه های درمانی است که ضعف رشته های متصل به عدسی چشم را برطرف می کند و قدرت تمرکز و انطباق را به عدسی چشم بازمی گرداند، اما خطر پارگی کره چشم، فرسایش چشم، عفونت و همچنین کاهش خونرسانی به کره چشم ازجمله مشکلاتی است که انجام این روش را با محدودیت مواجه می سازد. معمولا هنگام عمل آب مروارید عدسی طبیعی چشم از چشم خارج شده و به جای آن، لنزهای چشمی تک کانونی کار گذاشته می شود که فرد با استفاده از آن، فقط برای فواصل دور دید خوبی خواهد داشت و در نتیجه فرد برای مطالعه باز هم به عینک نیاز دارد، اما لنزهایی که در این روش جدید از آنها استفاده می شود، از انواع لنزهای چندکانونی و تطابقی هستند که علاوه بر اصلاح دید دور، دید نزدیک و دید میانی را نیز اصلاح می کنند. از این لنزها برای اصلاح و درمان پیرچشمی نیز می توان استفاده کرد.
به گفته سیاتیری، اگرچه دانشمندان همواره در تلاش بوده اند تا به راهکار جدیدی برای رفع این اختلال در بینایی ـ که از معضلات اغلب افراد پس از ۴۰ سالگی یا افرادی است که تحت عمل جراحی آب مروارید قرار گرفته اند ـ دست یابند، اما متاسفانه با این که روش های درمانی متعددی برای این بیماری وجود دارد، اما تاکنون هیچ یک از این روش ها نتایج مطلوبی را در درمان پیرچشمی یا عدم دید نزدیک در بر نداشته است. در این روش جدید که برای نخستین بار در سطح کشور مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است، از پر کردن کپسول عدسی چشم پس از انجام عمل آب مروارید یا حتی افرادی که با مشکل آب مروارید مواجه نبوده اند، به عنوان راه حل مناسبی برای درمان پیرچشمی استفاده می شود و به این ترتیب در افراد مبتلا به پیرچشمی لنزهایی از نوع ترکیبی و موسوم به wiol در داخل چشم قرار می گیرد که مشابه عدسی چشم انسان عمل می کند.
معمولا از لنزهای مشابه دیگری نیز در درمان پیرچشمی استفاده می شود که برای رانندگی یا دید در شب مشکلاتی را به وجود می آورند یا این که با گذشت زمان و تغییر سن فرد بیمار، کپسول عدسی بتدریج کور شده و در نتیجه توانایی لنزهای تطابقی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. در طراحی و ساخت لنزهای جدید از ۲ مکانیسم تطابقی و چند کانونی به طور همزمان استفاده شده است. به گفته سیاتیری، اگر چه روش های درمانی متعددی برای اصلاح پیرچشمی وجود دارد، اما با توجه به این که هر کدام از این روش ها، مزایا و معایب خاصی دارند، می توان گفت کاشتن لنزهای ترکیبی می تواند بهترین و موثرترین راهکار برای درمان پیرچشمی باشد. این لنز در حقیقت با بهره گیری از ساختار عدسی چشم طبیعی انسان طراحی و ساخته شده است که می تواند از طریق تطابق و ساختار چند کانونی، دید بیمار را به نحو موثری اصلاح کند. نکته جالب توجه این است که این لنزها در یک عمل چند دقیقه ای و بدون نیاز به بیهوشی و حتی تزریق بی حسی اطراف چشم و بدون نیاز به پانسمان یا بخیه در داخل عدسی چشم قرار می گیرد. این لنز پس از گذشت ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از قرار گرفتن در داخل چشم حجیم شده و فضای داخل عدسی چشم را پر می کند و به این ترتیب، مانند عدسی طبیعی عمل می کند. این روش برای نخستین بار در ایران انجام شده است و ویژگی منحصر به فرد این روش درمانی در مقایسه با روش های درمانی مشابهی که در درمان پیرچشمی از آنها استفاده می شود، این است که بیمار بلافاصله پس از قرار گرفتن این لنزها درداخل کپسول عدسی چشم می تواند زندگی عادی خود را از سر بگیرد.
به گفته دکتر سیاتیری، تاکنون تعداد زیادی از بیماران تحت عمل کاشت لنز و درمان آب مروارید قرار گرفته اند که نتایج آن دور از انتظار بوده است و از فردای روز عمل، فرد زندگی عادی خود را از سر می گیرد؛ با این تفاوت که قادر است تمامی فواصل را براحتی ببیند. این عمل حتی در افرادی که هنوز آب مروارید نداشته و تنها از پیرچشمی رنج می برند، قابل انجام است؛ ضمن این که آب مروارید آنها را نیز پیش از ابتلا درمان می کند.
منبع:www.aftabir.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت :msjmsj77